Blog
Afscheid van mijn moeder
Ook ik als uitvaartondernemer krijg te maken met verlies. Daar krijgen we immers allemaal vroeg of laat mee te maken. De uitvaart van mijn eigen ouders regelen is heel dubbel, maar je wilt het ook niet aan een ander overlaten… ‘Geen kind meer’, het lied van Karin Bloemen, werd bij het afscheid van mijn moeder gedraaid.
En zo is het ook. Als je ouders dit leven verlaten, ben je ineens wees, niemands kind meer, en er is niemand die met jou kan praten over je vroegste herinneringen. Mijn moeder mocht bijna 90 jaar worden en we zeggen dan ‘een gezegende leeftijd’. Toch besef je pas echt wat ‘gemis’ betekent als ze er niet meer is. Omdat ik de zesde ben in een gezin van zeven kinderen weten mijn broers en zussen gelukkig wel dingen van vroeger die we dan weer met elkaar delen.
We hadden trouwens een jaar voor haar overlijden alles met haar besproken; iets wat ze best lastig vond, maar wij waren blij dat zij haar wensen kenbaar maakte. Dit gaf ons rust en geen ellenlange discussies over hoe en wat. Zo ook haar wens om haar afscheid alleen met de eigen kinderen te regelen. Nog geen jaar later was het zover. Nadat er bij haar slokdarmkanker was geconstateerd, wilde ze naar de hospice en geen lijdensweg. In de hospice hebben we nog een fijne week met haar gehad, mede door de liefdevolle mensen daar. Nadat ze van iedereen afscheid had genomen en alles was gezegd, was ze klaar om te gaan en werd ze in slaap gebracht. Ze is rustig gegaan en toen was het aan mij om alles in werking te zetten. Samen met mijn zussen heb ik haar verzorgd en ze lag er als de koningin bij. We deden alles met een lach en een traan. We hebben haar weer naar haar eigen huisje gebracht en het was fijn om met elkaar daar te zijn.
Mijn moeder was een zeer gelovige vrouw, dus bij de uitvaart moesten we een goede combinatie zien te vinden: recht doen aan mama, maar ook recht doen aan haar kinderen en kleinkinderen die hier ook mee verder moeten. Het was een prachtig afscheid op een zeer hete dag in augustus. Ik mocht het lied ‘The family tree’ van Venice zingen. De achterkleinkinderen stonden, ondanks de stikkende hitte, met de zelfgebreide sjaals van oma-oma te vertellen hoe ze hen leerde breien, en haar kinderen hebben haar naar binnen en weer naar buiten gedragen, zoals zij ons alle zeven heeft gedragen. Alleen met ons gezin hebben we haar begraven op de natuurbegraafplaats, waar we nog gezongen hebben en waar mijn broer en jongste zusje nog een mooie tekst hebben voorgelezen. Bij het beekje waar ze begraven werd, draaiden we ‘Breng me naar het water’ van Marco Borsato en Matt Simon. En terwijl we met ons zevenen haar mand lieten zakken, zongen we allemaal uit volle borst mee… Het is goed, je mag gaan. Het gemis is er, maar dat is de cirkel van het leven. Er is weer een blaadje van onze familieboom gevallen, maar de nieuwe blaadjes groeien alweer volop, en zo zal onze familieboom doorgroeien.
Jolanda Hijmans
Warm en persoonlijk
Jolanda Hijmans: ‘Omdat je een uitvaart maar één keer goed kunt doen, vind ik het belangrijk om alles in het werk te stellen om een warme en persoonlijke uitvaart te regelen die helemaal aansluit bij de wensen van de overledene én de nabestaanden. Alles is bespreekbaar en alles is mogelijk. Waarschijnlijk nog meer dan je denkt. Iedere uitvaart is uniek.’
Dit artikel verscheen eerder in ForYou Magazine
Deel dit bericht op:
Andere blogs
Uitvaarten in coronatijd
Het coronavirus heeft een impact op allerlei gebieden van de samenleving. Lees snel verder!
Weet jij hoeveel het kost?
Kosten worden vergeleken en opties worden afgewogen om tot een weloverwogen keuze te komen. Lees verder!
Ervaringen
Maak een
afspraak
Warm & persoonlijk
Omdat je een uitvaart maar één keer goed kunt doen